علی محمدزاده؛ علی اصغر پورعزت؛ علی پیران‌نژاد؛ مجید مختاریان‌پور؛ مهدی پندار
چکیده
اساساً هر امری که مشارکت شهروندان را در پی دارد، در بستری شکل می‌گیرد که مقوله‌های مشترکی آن را احاطه کرده است و بدون توجه به آن‌ها، مشارکت شهروندان به‌سختی اتفاق می‌افتد. هدف از این پژوهش، طراحی مدل جامع مشارکت شهروندی در شهر تهران است. روش پژوهش، کیفی است و براساس رویکرد گلیزر از راهبرد نظریه داده‌بنیاد، وضعیت موجود، ...
بیشتر
اساساً هر امری که مشارکت شهروندان را در پی دارد، در بستری شکل می‌گیرد که مقوله‌های مشترکی آن را احاطه کرده است و بدون توجه به آن‌ها، مشارکت شهروندان به‌سختی اتفاق می‌افتد. هدف از این پژوهش، طراحی مدل جامع مشارکت شهروندی در شهر تهران است. روش پژوهش، کیفی است و براساس رویکرد گلیزر از راهبرد نظریه داده‌بنیاد، وضعیت موجود، مدل‌سازی شده است. در این امتداد، با 19 نفر از شهروندان، مدیران شهری و خبرگان حوزه مشارکت شهروندی که به صورت گلوله برفی انتخاب شده بودند، مصاحبه نیمه‌ساختاریافته انجام پذیرفت و داده‌ها پس از پیاده‌سازی، کدگذاری شده و براساس خانواده کدهای شش‌سی که از سوی گلیزر معرفی شده است، مدل‌سازی شد. "عدم رویکرد شهروندمحوری در شهرداری"، به‌منزله پدیده محوری و 12 مقوله نیز به‌منزله مقوله‌های فرعی معرفی شد. نتیجه اینکه برای افزایش مشارکت شهروندی، لازم است شهرداری تهران، نسبت به اصلاح نگرشِ سرمایه‌های انسانی خود، به‌ویژه مدیران و خط‌مشی‌گذاران اقدام کند و این تغییر نگرش خود را در عمل نشان دهد و شهرداری، تبدیل به سازمان مشارکت‌محور شود و کمک کند تا این تغییر نگرش در شهروندان نیز به وجود آید تا بدین ترتیب مقدمات حضور آنان در عرصه مشارکت شهری فراهم آمده و مشارکتمحوری شهرداری تقویت شود و مدیریت شهری، با پیشنهادهایی که در انتهای مقاله ارائه شد، خلأهای مورد اشاره را برطرف نماید.
